Time flies!!
Blijf op de hoogte en volg Sophie
23 Maart 2014 | Tanzania, Usangi
Hello!
Alweer twee weken verder en weer heel wat meegemaakt, hoewel de dagen een beetje in elkaar beginnen te vervloeien, dus ik niet meer precies weet wat er wanneer is gebeurd..
In het weekend in Arusha, waar ik mijn vorige verslag had geschreven zijn we allebei lekker ziek geworden. Wat een feest, maar wel een goede afslankkuur;).
In die week daarna hebben we ook geleerd dat niet iedereen Wazungus (blanken) even aardig vindt.
Een zekere medewerkster van het ziekenhuis wilde ons niet in de OK hebben, omdat we 'in de weg stonden', en later hoorden we dat zij denkt dat wij de artsen die aardig tegen ons zijn geld geven en dat we ook de patiënten die we zien betalen. Dus daar wilde zij ook wel een bedrag van zien. Maar wel vervelend als mensen zo tegen je aan kijken. Datzelfde weekend werden we ook al keihard afgezet in de bus, veel te veel betaald en ook nog aan de verkeerde persoon. Maargoed, daar leer je ook weer van en dat overkomt ons niet weer!
In het ziekenhuis hebben we weer een hoop patienten gezien, waar van een paar best heftig waren. Wat me het meest is bijgebleven is een kindje van twee maanden die volgens mij al overleden was toen hij werd binnen gebracht, ware het niet dat daar een paar minuten later pas echt goed naar werd gekeken. Ook was er een dame met een acute blindedarm ontsteking die twee dagen later nog niet geopereerd was, om niet hele duidelijke redenen. Gelukkig gaat er ook een hoop wel goed en leren we heel wat van hun en soms zij van ons.
Inmiddels zitten we duidelijk in het regenseizoen, met name s avonds en s nachts kan het behoorlijk losbarsten. Ook s ochtends is het meestal vrij fris, maar in de loop van de dag begint de zon gelukkig goed te schijnen en kunnen we goed werken aan ons kleurtje!
De weg richting Usangi, de bergen in, zijn ze op dit moment aan het verbouwen en dat is ook een interessante gewaarwording. Eerst lagen er weken lang hopen stenen (varierend van 10-50 cm groot) op de weg waar de bussen omheen moesten zigzaggen, en vorige week waren de hopen opeens platgereden en was een stuk van ongeveer 1,5 km een groot hobbelpad, bijna onbegaanbaar!
Inmiddels is de weg weer iets beter, het is in ieder geval een interessante manier van wegen bouwen!
Na zoveel weken vloeien de dagen een beetje in elkaar over, elke dag houden we braaf hetzelfde schema aan haha.
7 uur opstaan en daarna ontbijten, meestal met witbrood, soms met chapatti of mandazi (soort oliebollen). Daarna om kwart voor 8 het morningreport, waarin de dienstdoende dokter van de nacht verteld wat er die nacht is gebeurd en wat belangrijke/bijzondere patienten zijn. Daarna is het eerst wachten, want dan wordt het ziekenhuis schoongemaakt en gebeurt er verder niet zoveel. Daarna gaan we een ronde lopen op de vrouwenafdeling of mee naar de OPD (spoedeisende hulp / huisarts) tot een uurtje of 13 en dan is onze werkdag voorbij! 13 uur is het lunchtijd (met warm eten) en daarna s middags lekker lezen, wassen, naar de markt of een rondje lopen. Om 17 uur is het douchetijd met een teiltje water en om 19 uur ongeveer avondeten. Daarna nog even lezen of een spelletje doen en om 21 uur naar bed!
We hebben nog maar twee weken te gaan in het ziekenhuis, en dan liggen er nog 4.5 week reizen in het verschiet! Niet normaal hoe de tijd voorbij vliegt, we blijven nier nog maar even heel erg genieten!
Zitten nu in Moshi na een weekendje Arusha. Hier even lekker lunchen, hebben net drie uur gedaan over een afstand van 75km, en daarna weer terug naar Usangi!
Tot later, xx!!
Alweer twee weken verder en weer heel wat meegemaakt, hoewel de dagen een beetje in elkaar beginnen te vervloeien, dus ik niet meer precies weet wat er wanneer is gebeurd..
In het weekend in Arusha, waar ik mijn vorige verslag had geschreven zijn we allebei lekker ziek geworden. Wat een feest, maar wel een goede afslankkuur;).
In die week daarna hebben we ook geleerd dat niet iedereen Wazungus (blanken) even aardig vindt.
Een zekere medewerkster van het ziekenhuis wilde ons niet in de OK hebben, omdat we 'in de weg stonden', en later hoorden we dat zij denkt dat wij de artsen die aardig tegen ons zijn geld geven en dat we ook de patiënten die we zien betalen. Dus daar wilde zij ook wel een bedrag van zien. Maar wel vervelend als mensen zo tegen je aan kijken. Datzelfde weekend werden we ook al keihard afgezet in de bus, veel te veel betaald en ook nog aan de verkeerde persoon. Maargoed, daar leer je ook weer van en dat overkomt ons niet weer!
In het ziekenhuis hebben we weer een hoop patienten gezien, waar van een paar best heftig waren. Wat me het meest is bijgebleven is een kindje van twee maanden die volgens mij al overleden was toen hij werd binnen gebracht, ware het niet dat daar een paar minuten later pas echt goed naar werd gekeken. Ook was er een dame met een acute blindedarm ontsteking die twee dagen later nog niet geopereerd was, om niet hele duidelijke redenen. Gelukkig gaat er ook een hoop wel goed en leren we heel wat van hun en soms zij van ons.
Inmiddels zitten we duidelijk in het regenseizoen, met name s avonds en s nachts kan het behoorlijk losbarsten. Ook s ochtends is het meestal vrij fris, maar in de loop van de dag begint de zon gelukkig goed te schijnen en kunnen we goed werken aan ons kleurtje!
De weg richting Usangi, de bergen in, zijn ze op dit moment aan het verbouwen en dat is ook een interessante gewaarwording. Eerst lagen er weken lang hopen stenen (varierend van 10-50 cm groot) op de weg waar de bussen omheen moesten zigzaggen, en vorige week waren de hopen opeens platgereden en was een stuk van ongeveer 1,5 km een groot hobbelpad, bijna onbegaanbaar!
Inmiddels is de weg weer iets beter, het is in ieder geval een interessante manier van wegen bouwen!
Na zoveel weken vloeien de dagen een beetje in elkaar over, elke dag houden we braaf hetzelfde schema aan haha.
7 uur opstaan en daarna ontbijten, meestal met witbrood, soms met chapatti of mandazi (soort oliebollen). Daarna om kwart voor 8 het morningreport, waarin de dienstdoende dokter van de nacht verteld wat er die nacht is gebeurd en wat belangrijke/bijzondere patienten zijn. Daarna is het eerst wachten, want dan wordt het ziekenhuis schoongemaakt en gebeurt er verder niet zoveel. Daarna gaan we een ronde lopen op de vrouwenafdeling of mee naar de OPD (spoedeisende hulp / huisarts) tot een uurtje of 13 en dan is onze werkdag voorbij! 13 uur is het lunchtijd (met warm eten) en daarna s middags lekker lezen, wassen, naar de markt of een rondje lopen. Om 17 uur is het douchetijd met een teiltje water en om 19 uur ongeveer avondeten. Daarna nog even lezen of een spelletje doen en om 21 uur naar bed!
We hebben nog maar twee weken te gaan in het ziekenhuis, en dan liggen er nog 4.5 week reizen in het verschiet! Niet normaal hoe de tijd voorbij vliegt, we blijven nier nog maar even heel erg genieten!
Zitten nu in Moshi na een weekendje Arusha. Hier even lekker lunchen, hebben net drie uur gedaan over een afstand van 75km, en daarna weer terug naar Usangi!
Tot later, xx!!
-
23 Maart 2014 - 11:43
Rolien Van Den Belt:
lieve Fietje,
heerlijk je verslagen te lezen. En wat een totaal ander leven dan het leventje hier. nog even heerlijk genieten en dan mag je je lieve ouders alles laten zien! tot heel snel! mama -
09 April 2014 - 21:40
Brenda:
Hoi Sophie,
Leuk verslag. Het is vervelend als je muzungus verkeerd begrepen wordt. Dat kan bijzondere situaties geven. Op het werk is dat frustrerend, je werkt toch allemaal voor de patiënt. Die je wilt beter maken en hier zelf ook wat van leren. Jammer dat ziet duidelijk niet iedereen zo. In de bus teveel betalen is balen. Hoe doe de dat met kadootjes kopen daar moet je echt flink voor afdingen, lukt je dat. Dat is een heel gedoe. Ik zie Tom al rondlopen! Ik ben benieuwd hoe jullie het samen gaan hebben. Het zal wel een enorme indruk op T en R maken, jouw zo zien werken in de Bush in de regentijd, met slechte wegen en alle gevolgen hiervan. Ik ga het helemaal horen. Nog even en dan zijn ze er. Een goede tijd samen en geniet van je laatste dagen. -
09 April 2014 - 22:02
Martien:
Hoi Sophie,
Reuze leuk je verhaal te lezen en de foto's te zien. Zo herkenbaar ook. Nog veel plezier in Tanzania!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
