Eerste week Hope For Life
Door: Sophie
Blijf op de hoogte en volg Sophie
28 Oktober 2011 | Malawi, Zomba
Eerste week Hope For Life
Lieve allemaal,
toen ik mijn vorige verslag schreef, zat ik aan het strand in het 'toeristische oord' Nkata Bay. Inmiddels is het anderhalve week later en heb ik de eerste week bij mijn tweede project gehad. Heeel anders! Maar eerst nog even de laatste paar dagen Nkata Bay..
De laatste twee dagen daar zijn Lucy (mijn Engelse reismaatje toen) en ik weggegaan bij onze lodge en gaan slapen bij Rjimke en Tine, die een kleuterschool runnen vlak bij Nkata Bay. We hebben twee nachten heerlijk in hun huis gelogeerd en donderdag meegeholpen op hun school. Liedjes gezongen, spelletjes gedaan, geknutseld, gespeeld met de kinderen en wat les gegeven. Was super leuk om een keer een Malawische school te zien, met de hulp van Rjimke en Tine stond er al een behoorlijk gestructureerde school, heel gaaf!
Vorige week vrijdag ben ik met de bus naar Lilongwe vertrokken. Voor het eerst in mn eentje in het Malawische openbaar vervoer, meteen een busreis van 11 uur lang. Dat was een behoorlijk lange, warme rit maar wel een hele ervaring! Nog nooit zoveel mensen in een grote bus gezien, ik werd constant ingeklemd tussen de zwetende Afrikaanse lichamen:). Hierna een weekendje in Lilongwe gezeten en daarna met de hele groep van Be More richting Zomba. Be More is een Nederlandse stichting die lokale Afrikaanse projecten ondersteund met vrijwilligers uit Nederland en Belgie. Alle projecten zitten in de buurt van Zomba, een redelijk grote stad in het zuiden van Malawi. Vanuit Zomba werden Paula (mijn mede nieuwe prjoject genootje) en ik opgehaald door Honesta (vrijwilligerscoordinator van Hope for Life (=HFL) ) en Annerieke (studiemaatje van mij uit Groningen, zit al een maand langer bij HFL, samen met een Belgisch meisje Naomi). De aankomende maand woon ik samen met hun in ons huisje in een klein dorpje vlak bij Zomba. Een echt Afrikaans huisje met geen elektriciteit, een kraantje buiten, een gat in de grond als wc, maar wel 3 slaapkamers een woon-/eetkamer en keuken. Het lijkt wel of de tijd hier jarenlang heeft stilgestaan, maar ik ben eigenlijk nu al wel gewend aan het leven hier. Bij ons in huis woont Ellen, onze 'huismoeder'. Zij is ook vrijwilliger bij HFL en verder kookt ze voor ons, doet de boodschappen en maakt het huis schoon. Ze woont al een tijdje in het vrijwilligershuis en heeft daarom ook wat Nederlandse eetgewoontes geleerd, we hebben al pannenkoeken en hutspot gegeten!
Omdat we geen elektriciteit hebben en het om 18 uur donker is, is mijn leefritme hier behoorlijk omgegooid. Rond half 6 wakker, wassen in een ton (maar wel met warm water, opgewarmd op een vuurtje:)!) mn kleren van de vorige dag wassen en rond 7 uur ontbijten. Daarna lopen naar de office van HFL, waar we ons ochtend programma draaien. Meestal is dat rond 11 uur afgelopen. Terug lopen naar ons huisje, warm lunchen (rijst/nsima/spagetti/aardappels met groentje en evt vlees/ei) en weer terug naar de office voor het middagprogramma. Daarna thuis lekker chillen en 's avonds weer warm eten. Na het eten naar bed (rond uurtje om 20 uur), heel gek om zoo vroeg in bed te liggen maar stiekem wel heel lekker! Omdat het hier op dit moment gigantisch warm is, overdag rond de 40+ graden, ben je 's avonds ook helemaal kapot. Het record waterdrinken verbreken is hier niet zo moeilijk, met gemak zet je 3 liter per dag weg haha.
Bij het project was de eerste week leuk, wel even wennen en een beetje anders omdat een aantal belangrijke werknemers een hele week in Lilongwe zaten voor een cursus. Hope For Life is een community based project met een aantal verschillende programma onderdelen. Afgelopen weken heb ik deze dingen gezien:
- Children's corner --> soort kleuterschool op de maandag en dinsdagmiddag, waar spelletjes worden gedaan en kinderen les krijgen. Een beetje een chaos, maar wel heel leuk om een keertje te zien.
- Youth club --> voor jongeren vanaf ongeveer 15 jaar, een soort bijeenkomst waar ze discussieren over HIV/Aids, SOA's ook krijgen ze Engelse les en is het gewoon een sociaal gebeuren. Het was super leuk om te zien hoe geinteresseerd en serieus deze jongeren waren, en hoeveel ze wilden leren. Iedereen was heel open over alles, wat ik heel knap vond. Hopelijk lukt het om deze maand wat meer te leren!
- Group therapy: eens in de maand is er een bijeenkomst voor HIV positieve mannen en vrouwen. Hierin wordt voorlichting gegeven (wij hebben bijvoorbeeld een presentatie gegeven over baarmoederhalskanker, dat komt hier heel veel voor), gezongen, gedanst, gediscussieerd en ze kunnen alles vragen wat ze willen weten. Ook krijgen ze lunch en kunnen ze bij Molly (een soort verpleegster) terecht voor medisch advies en medicijnen. Hier hebben Annerieke en ik ook bij gezeten, om te zien hoe Molly dit doet en waar we haar kunnen helpen/wat we haar kunnen leren. Het probleem is dat ze hier heel graag met pillen strooien, overal worden pijnstillers en antibiotica tegenaan gegooid. Hopelijk kunnen we haar leren dat dit niet altijd nodig is, en dat soms advies en eventueel een lagere dosis pillen al genoeg (en misschien wel beter) is. Als dat zou lukken in deze maand zou dat super zijn!
Naast wat ik deze week gezien heb zijn er nog een heleboel andere onderdelen, zoals Home Based Care (langsgaan bij zieke mensen in de omgeving voor medisch advies/hulp in de huishouding/etc) en Woman Empowerment (een project om vrouwen te ondersteunen en te helpen geld te verdienen), maar hier heb ik afgelopen week nog niet van gezien, dus hierover volgende week meer!
Aankomend weekend ga ik met mn projectgenootjes naar Liwonde National park, van de ene rimboe naar de andere:)! Ik hou jullie op de hoogte, heel veel liefs vanuit de hitte hier!
xoxo
Lieve allemaal,
toen ik mijn vorige verslag schreef, zat ik aan het strand in het 'toeristische oord' Nkata Bay. Inmiddels is het anderhalve week later en heb ik de eerste week bij mijn tweede project gehad. Heeel anders! Maar eerst nog even de laatste paar dagen Nkata Bay..
De laatste twee dagen daar zijn Lucy (mijn Engelse reismaatje toen) en ik weggegaan bij onze lodge en gaan slapen bij Rjimke en Tine, die een kleuterschool runnen vlak bij Nkata Bay. We hebben twee nachten heerlijk in hun huis gelogeerd en donderdag meegeholpen op hun school. Liedjes gezongen, spelletjes gedaan, geknutseld, gespeeld met de kinderen en wat les gegeven. Was super leuk om een keer een Malawische school te zien, met de hulp van Rjimke en Tine stond er al een behoorlijk gestructureerde school, heel gaaf!
Vorige week vrijdag ben ik met de bus naar Lilongwe vertrokken. Voor het eerst in mn eentje in het Malawische openbaar vervoer, meteen een busreis van 11 uur lang. Dat was een behoorlijk lange, warme rit maar wel een hele ervaring! Nog nooit zoveel mensen in een grote bus gezien, ik werd constant ingeklemd tussen de zwetende Afrikaanse lichamen:). Hierna een weekendje in Lilongwe gezeten en daarna met de hele groep van Be More richting Zomba. Be More is een Nederlandse stichting die lokale Afrikaanse projecten ondersteund met vrijwilligers uit Nederland en Belgie. Alle projecten zitten in de buurt van Zomba, een redelijk grote stad in het zuiden van Malawi. Vanuit Zomba werden Paula (mijn mede nieuwe prjoject genootje) en ik opgehaald door Honesta (vrijwilligerscoordinator van Hope for Life (=HFL) ) en Annerieke (studiemaatje van mij uit Groningen, zit al een maand langer bij HFL, samen met een Belgisch meisje Naomi). De aankomende maand woon ik samen met hun in ons huisje in een klein dorpje vlak bij Zomba. Een echt Afrikaans huisje met geen elektriciteit, een kraantje buiten, een gat in de grond als wc, maar wel 3 slaapkamers een woon-/eetkamer en keuken. Het lijkt wel of de tijd hier jarenlang heeft stilgestaan, maar ik ben eigenlijk nu al wel gewend aan het leven hier. Bij ons in huis woont Ellen, onze 'huismoeder'. Zij is ook vrijwilliger bij HFL en verder kookt ze voor ons, doet de boodschappen en maakt het huis schoon. Ze woont al een tijdje in het vrijwilligershuis en heeft daarom ook wat Nederlandse eetgewoontes geleerd, we hebben al pannenkoeken en hutspot gegeten!
Omdat we geen elektriciteit hebben en het om 18 uur donker is, is mijn leefritme hier behoorlijk omgegooid. Rond half 6 wakker, wassen in een ton (maar wel met warm water, opgewarmd op een vuurtje:)!) mn kleren van de vorige dag wassen en rond 7 uur ontbijten. Daarna lopen naar de office van HFL, waar we ons ochtend programma draaien. Meestal is dat rond 11 uur afgelopen. Terug lopen naar ons huisje, warm lunchen (rijst/nsima/spagetti/aardappels met groentje en evt vlees/ei) en weer terug naar de office voor het middagprogramma. Daarna thuis lekker chillen en 's avonds weer warm eten. Na het eten naar bed (rond uurtje om 20 uur), heel gek om zoo vroeg in bed te liggen maar stiekem wel heel lekker! Omdat het hier op dit moment gigantisch warm is, overdag rond de 40+ graden, ben je 's avonds ook helemaal kapot. Het record waterdrinken verbreken is hier niet zo moeilijk, met gemak zet je 3 liter per dag weg haha.
Bij het project was de eerste week leuk, wel even wennen en een beetje anders omdat een aantal belangrijke werknemers een hele week in Lilongwe zaten voor een cursus. Hope For Life is een community based project met een aantal verschillende programma onderdelen. Afgelopen weken heb ik deze dingen gezien:
- Children's corner --> soort kleuterschool op de maandag en dinsdagmiddag, waar spelletjes worden gedaan en kinderen les krijgen. Een beetje een chaos, maar wel heel leuk om een keertje te zien.
- Youth club --> voor jongeren vanaf ongeveer 15 jaar, een soort bijeenkomst waar ze discussieren over HIV/Aids, SOA's ook krijgen ze Engelse les en is het gewoon een sociaal gebeuren. Het was super leuk om te zien hoe geinteresseerd en serieus deze jongeren waren, en hoeveel ze wilden leren. Iedereen was heel open over alles, wat ik heel knap vond. Hopelijk lukt het om deze maand wat meer te leren!
- Group therapy: eens in de maand is er een bijeenkomst voor HIV positieve mannen en vrouwen. Hierin wordt voorlichting gegeven (wij hebben bijvoorbeeld een presentatie gegeven over baarmoederhalskanker, dat komt hier heel veel voor), gezongen, gedanst, gediscussieerd en ze kunnen alles vragen wat ze willen weten. Ook krijgen ze lunch en kunnen ze bij Molly (een soort verpleegster) terecht voor medisch advies en medicijnen. Hier hebben Annerieke en ik ook bij gezeten, om te zien hoe Molly dit doet en waar we haar kunnen helpen/wat we haar kunnen leren. Het probleem is dat ze hier heel graag met pillen strooien, overal worden pijnstillers en antibiotica tegenaan gegooid. Hopelijk kunnen we haar leren dat dit niet altijd nodig is, en dat soms advies en eventueel een lagere dosis pillen al genoeg (en misschien wel beter) is. Als dat zou lukken in deze maand zou dat super zijn!
Naast wat ik deze week gezien heb zijn er nog een heleboel andere onderdelen, zoals Home Based Care (langsgaan bij zieke mensen in de omgeving voor medisch advies/hulp in de huishouding/etc) en Woman Empowerment (een project om vrouwen te ondersteunen en te helpen geld te verdienen), maar hier heb ik afgelopen week nog niet van gezien, dus hierover volgende week meer!
Aankomend weekend ga ik met mn projectgenootjes naar Liwonde National park, van de ene rimboe naar de andere:)! Ik hou jullie op de hoogte, heel veel liefs vanuit de hitte hier!
xoxo
-
28 Oktober 2011 - 11:02
Astrid Van Gellekom:
lieve Sophie,
Wat enig om al je ervaringen zo te lezen.
Jij maakt wat mee....andere wereld waar je nu in zit, maar wat een verrijking om het mee te mogen maken!
Geniet, en blijf ons op de hoogte houden ( doet Rolien ook wel hoor...)
Liefs 5x van Gellekom
ps. We hebben allemaal vorige week Cub Med gemist!! -
28 Oktober 2011 - 11:08
Rolien Van Den Belt:
lieve Fietje, wat een prachtig verslag heb je weer geschreven. heerlijk om te lezen wat je allemaal doet en hoe je daar aan het genieten bent. wat zou ik graag even om een hoekje kijken en kijken hoe het daar allemaal is en hoe je het leventje daar ervaart. maar ja, dat roepen moeders altijd, ik ben al helemaal blij met je uitgebreide verslag! Wat een andere wereld is het daar toch, maar super dat je dit een aantal maanden mag meemaken. nou lieve Fie, terwijl hier de pepernoten en de chocoladeletters al weer bij de AH liggen, blijf jij fijn met ruim 40 graden in Malawi. succes, geniet ervan
en gelukkig geen nieuwe huwelijksaanzoeken gehad!!! , xxxxxxxxxxmama -
30 Oktober 2011 - 16:02
Gab:
Soopje! Mooi verhaal! Ik zit thuis truffelchocoladepepernoten te eten :) Veel succes en plezier nog! -
30 Oktober 2011 - 16:03
Gab:
Oh, en ik heb gisteren sushi gegeten :) -
31 Oktober 2011 - 18:18
Brenda:
Geweldig Sophie, fijn dat je zo uitgebreid en gedetailleerd schrijft, een feest om te lezen. een hele ervaring om in een huisje te wonen zonder de basale zaken, water, electra. Wel heerlijk dat jullie een Ellen hebben, dat maakt het leven weer gemakkelijker na een warme lange dag. Hoe is de Nhisma, maispap, ben je er al een fan van? Wat goed om te horen dat het hiv/aids project zo goed draait. Veel suces, je hebt al heel veel meegemaakt, af en toe een wildpark er tussen door in het weekeind, zo zien jullie lekker veel van het afrikaanse leven. Nog veel goede weken, lieve groet, Brenda -
01 November 2011 - 13:25
Juut:
Beetje laat met m'n reactie...
Ik ga geen verwoede poging doen jaloezie op te wekken door te zeggen dat het pepernoten-tijdperk is aangebroken, want dat weegt niet op tegen jouw onwijze verhalen!! Heerlijk klemzitten tussen afrikanen, back-to-basic wassen in tonnen, wat een avonturen!! Zit nu serieus te overwegen om ipv NZ toch weer voor Afrika te kiezen, wat een continent toch!! Ik heb m'n eerste hockey-training gevolgd gisteren, ..een nachtmerrie, maar erg goed voor m'n hernieuwde dieetje. Verder valt het weer niet vreselijk tegen, de bladeren staan prachtig in de herfstkleuren en de temperatuur is acceptabel. Verder is het regelmatig koken voor mij en dat vind ik maar niks - KOM TERUG!!! Maar geniet nog eerst nog maar heerlijk!! XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
